Rijd! Red me! Rijd! Fucking bitch trein, beweeg, move, rij dan toch. Stukje ellende. Ik spring en hol door de trein. Ik wil niet meer naar buiten staren. De sneeuw maakt me gek. Ik huppel door de gang alsof ik door een bende bloeddorstige wespen ben gestoken. Kuttrein maak dat je wegkomt.
Een uur kijk ik nu al uit over een wijdse weide van sneeuw, een landingsbaan lijkt het wel. Geen sprietje gras, geen leven, geen boom, kortom enkel en alleen geen! Behalve aan de verre horizon enkele silhouetten van berken met hangende takken en veel kreupelhout. Ik tel de vlokken sneeuw, ik bereken het aantal kilo’s sneeuw per vierkante meter, het aantal hectaren weide. Ik zie twee dorre grassprieten en dan weer niet. Ik tel de nerven, twaalf elk’s en dan ben ik ze weer kwijt. Of was het nu elf. De sneeuw priemt door mijn ogen, ik voel hem door mijn hoofd dwarrelen. De sneeuw kruipt tussen mijn hersenen, bevriest mijn aderen en kleurt mijn lijf wit. En de weide roos en dan weer groen en oranje. Ik zie zeven naakte maagden over het gras huppelen, gedrapeerd met bloemenkransen. Ik stap uit mijn lichaam, over de sneeuw. Maar verstijf onmiddellijk van de kou. De bloemenmeisjes zijn verdwenen aan de horizon maar de berken rukken nu op. Ze werpen hun takken naar me uit.Ik probeer me uit hun klauwen te ontwringen. Ik ren en ren naar de trein. Rijd dan toch, blijf niet staan, Weet je dat dan niet rottrein:
Te lang stilstaan kan blijvende schadelijke gevolgen hebben voor uw gezondheid
De Treiner's Weblog 