De week van de waaromvraag

-Waarom begint de week van de waaromvraag op donderdag?

-Waarom herken ik nu zowat alle controleurs op de lijn Brussel-Amsterdam en herkent niemand van hen mij?

-Waarom staan de fietsenstallingen aan Berchem station om half zeven ‘s ochtends al propvol? En heeft de helft van de fietsen een geel doekje om zijn zadel?

-Waarom heb ik twee weken niet geblogd?

-Waarom heeft dat meisje voor me drie knopjes van haar bloes opengezet? Bij twee knopjes zou ik niet zoveel achterom moeten kijken, bij vier zou ik zowat alles kunnen zien! Waarom net drie? Is dit toeval?

-Waarom loopt er nu al een jaar lang een meisje elke ochtend op en af door de trein? Is ze zakkenrolster, wil ze de controleur vermijden of is ze uitvindster van trainrunning?

-Waarom staan we nu weer plots stil.

– Waarom hebben graffitispuiters nooit een laddertje bij. Zowat alle muurtekeningen van Antwerpen tot in Rotterdam zijn zowat manshoog, Belgische graffiti is trouwens mooier.

Eerste antwoord is binnen: We staan blijkbaar stil vanwege computerproblemen, zegt de stem uit de micro

 -Waarom kost bij de stations-Albert Heijn een flesje cola van een halve liter MEER dan eentje van anderhalve liter dat weliswaar wat verderop weggeborgen in de hoek staat?

 

 -waarom verandert plots het lettertype?

 Waarom zei de stem uit de micro dat we stilstaan vanwege computerproblemen terwijl er blijkbaar problemen zijn in de tunnel van Barendrecht?

 

-Waarom werk ik mij vandaag te pletter om een trein vroeger terug te nemen, en mis ik door al de vertragingingen op de terugreis alsnog de verjaardagstaart van mijn dochter? Gelukkige verjaardag Ans, vanuit de trein!

 

-Waarom zit mijn wagon vol graspoppers, waarom net mijn wagon? 

-Waarom weten jullie geen antwoorden op mijn vragen

 

 

 

 

 

 

Read Full Post »

Handy man

Het eerste wat me opviel was zijn gekke vestje, het leek wel een lappendeken, de linkerhelft althans. De kant van de hartstreek. Ik herkende Afrikaanse motieven vermengd met Thaise zijde, Engelse bloemenmotiefjes en Schotse ruiten. Zelfs een strookje fluo net boven de navelstreek, niet dat ik echt wist waar zijn navel hing te hangen. De rechterhelft van zijn vestje was strak, zakelijk blauw van de betere merkkleding. Het tweede dat me opviel was dat hij waggelend door de trein liep, heel langzaam en niet erg zeker, pasjesmaat. Hier en daar halt houdend, voor over gebogen en wat brallend tegen de reizigers en vooral hij kwam alsmaar dichter. Ik zocht bescherming achter mijn boek en dook diep weg tussen de lettertjes.

” Sorry, Sorry,” pas bij zijn derde “Sorry” keek ik echt op. Een diep gerimpeld gezicht lachte me toe, “May I shake your hand ? ”

“Why?” zuchtte ik. Nelson of Joe of whoever bleef me minzaam aankijken met zijn Mandelaoogjes en rimpels. Mijn botte antwoord gleed langs hem heen. “Let me vertel you why, Wij zijn met zijn tien miljard op de wereld en ik zou jullie graag allemaal the hand shaken.”

” Why?” meer kon ik weerom niet bedenken. “Nou, ik wil iedereen welkom heten op deze aardbol. Een gastheer groet toch steeds zijn gasten. Ik ben erg blij jou te ontmoeten.”

“Ben je dan God?” wou ik nu even tegenpruttelen, maar ondertussen had ik mijn hand al lang uitgestoken. De zijne voelde zacht aan als een stapel kussentjes maar greep me stevig vast en schudde een hartelijk welkom.

“Dank u,” mij schamend over mijn wantrouwig gedrag. In een wanhoopspoging mijn schuldgevoelens van me af te schudden steek ik Nelson ook figuurlijk een handje toe. “Je kan seffens misschien samen met me afstappen, als je wil. Er zijn net straatfeesten bij ons. Dan stel ik je aan iedereen voor en heb je een resem handjes geschud en morgen gaan we samen naar de markt en ‘s middags naar de voetbaltopper en ‘s avonds is er nog een tuinfeestje” en mijn enthousiasme is niet meer te stuiten. “Je kan natuurlijk blijven logeren en..”

  “Dank u, dank u” glimlacht Nelson. “Maar het gaat niet om het Guinness record, lieve man. It’s all about the idea.” En schuifelend verdwijnt hij naar de volgende wagon. “Have a nice life” meen ik nog af te lezen uit zijn rimpels. U2.

Read Full Post »

Joepie, mijn frank is gevallen!

Schrik niet als u volgende week of misschien nog deze week een kale man op zijn knieën ziet terwijl hij met een bamboestokje onder de drankautomaten aan het vegen is. It’s me. Nu ja, u bent tenminste verwittigd. Ik was dat vanochtend niet. Een wat oudere, corpulente man probeerde wat centjes bijéén te vegen vanonder de automaten. Hij lag languit op zijn buik en veegde met ongekende overgave. Een stuk van 20 cent en ééntje van 10 waren zijn meer dan verdiende loon. Met veel moeite krabbelde hij overeind, licht kreunend en kortademig van zijn ochtendgymnastiek, op naar de volgende automaat. Het deed me wat.  Ik keek stiekem rond mij, zakte sportief door de knieën en duwde een blinkende euro onder de automaat.

Ik ben benieuwd of de man hem gaat vinden. Ik hoop het. Volgende week check ik het even. Als ik tenminste tot dan kan wachten !

Read Full Post »

Trein-tram-bus dag

Het is toch een schande. Gedurende de 50 km lange busrit wordt er enkel over schandes gepraat. Schandalig.

Ik ben nog niet getramd tot aan het Centraal-Station of ik word al met mijn neus op de feiten gedrukt : “Door werkzaamheden aan het spoor rijden er vandaag geen treinen tussen Dordrecht en Roosendaal. De NS heeft snelbussen ingelegd. Reizigers met bestemming Roosendaal gelieve in Zwijndrecht over te stappen op de snelbus. “  Op naar Zwijndrecht. De snelbus komt alleen niet heel erg snel en dat wordt dan ook even heel erg duidelijk gemaakt aan de spoorwegbeambte.  De groep !s het roerend eens:  Het is een schande, ongehoord, onprofessioneel en nog maar eens een schande. Tot uiteindelijk de bus eraan komt. Dan is de groep het even roerend oneens. Het wordt een getrek en gedrum om toch maar als eerste op de bus te geraken, elleboogstoten onder de gordel, gesis en geklauw, een dierlijke vertoning. 

Eens op de bus is het echter allemaal snel vergeten behalve de ellende die we door moeten. Dit kan toch niet zijn! Ofwel is een trein te laat , ofwel rijdt hij niet. Waarom zijn die werken net als mijn zus trouwt, ze kunnen dat toch ook ’s nachts, dat houdt gelijk het krapuul van straat. Het zijn allemaal zakkenvullers meneer! Het gaat slecht met Nederland. Ik voelde me in een campagnebus van Wilders, vreselijk. Op weg naar alles is slecht. Laat die bus maar doorrijden, naar een verre uithoek, naar Wilders-land. Maar zonder mij! Oh god, zonder mij! En zonder de zwarte jongen naast mij. Hij zit de ganse rit diep weggedoken onder zijn capuchon, schrik dat ze hem ontdekken. Het is immers allemaal zijn schuld!

Read Full Post »

Met de metro in de trein!

Liefde begint bij dicht bij elkaar samen de krant lezen, zo voel ik het toch aan. Niet dezelfde krant, het is te zeggen niet het zelfde exemplaar daarom, maar wel dezelfde krant. Zij is zowat 27, zowat blond en zowat het mooiste meisje dat ooit naast mij is komen zitten, of ik eigenlijk naast haar. Zij leest de metro en ik ook, lekker zuinig. Zij leest wel wat sneller dan ik, ze verliest minder tijd met gluren en leest enkel de onderschriften lijkt me. Tot ze bij pag 24 is aangeland. Links boven. Ze leest en herleest het niet alleen, ze scheurt de advertentie netjes uit, plooit ze met haar kristallen vingers en bergt ze in haar handtas. Toevallig ben ik ondertussen ook op pagina 24 en lees en herlees de advertentie: Gezocht mannen tussen de 18 en 45, fuck, voor medische proeven met een maximum verblijf van 12 dagen in het medisch centrum en een verloning van om en bij de 180 euro per dag.

Waw !, de verdomde bitch denk ik, ze ziet er net en netjes getrouwd uit en ze stuurt haar vent al onmiddellijk het huis en bed uit. Respect!. Ze verdient mijn volle aandacht. Ze is eerdaags twee weken vrijgezel en heeft bovendien centjes genoeg om zelf haar diner te betalen. Mijn journalistieke reflex komt boven en ik beslis haar een geinteresseerde vraag te stellen en mij vervolgens voor te stellen. “Zo, stuur jij je vriendje het huis uit?” zeg ik, “En ga je hem bloot stellen aan de meest waanzinnige medische experimenten, wat nobel!  “En vervolg ik mijn vraag ” Ben je niet bang dat hij met groene haren en flaporen terugkomt?”

“Nee hoor, het is voor mijn jongste broer” antwoord ze verontwaardigd. ” Wij gaan met z’n allen erg blij zijn als hij even het huis uit is en bovendien hij heeft al flaporen! “

Read Full Post »

Zoef

Zoef de trein zoefde voorbij het station deze ochtend, zonder te stoppen. Oeps, vergeten. Dan maar even de remmen dichtgooien en net voorbij het perron tot stilstand gekomen. Zoef de machinist sprong uit zijn locomotief, rende naar het andere eind van de trein, klom in de achterste locomotief en reed netjes achterruit het station terugbinnen. Iedereen laten in en uitstappen, terug naar voren gerend en zoef wegwezen. Net op tijd in Antwerpen voor mijn aansluiting. Mooi gedaan zoef.

Read Full Post »

blote blaaskaak

Lekker luid bellen in de trein is typisch voor blaaskaken. En dan net achter mij gaan zitten is ook al even typisch. De kaak van de dag, zo luid mogelijk : “Nou je gaat me nog even moeten missen schatje , de trein heeft wel meer dan een uur vertraging.” Dat was alvast lekker overdreven, het was hooguit 50 minuten. Dat van dat missen zal dan ook wel niet kloppen, opschepper. “Ik was speciaal een uurtje vroeger gestopt met werken, rottrein, het enige geweldige is dat ik nu een uur in mijn bloot bovenlijf in de zon heb kunnen dutten. ” vervolgt de blaaskaak. Ik vraag me echt af wat er daar nu zo geweldig aan is, stoefer. Mocht je nu nog een blaaskakin zijn!

Read Full Post »