droeve agendadagen

,Het is een droef meisje dat naast me komen zitten. Ik meen een “mag ik naast je komen zitten?” te verstaan. “Natuurlijk wel!” “Dank je.” prevelt ze. Een heel droef meisje. Ze ziet er een beetje verfrommeld uit, kort zwart haar met een te fletse blauwe t-shirt aan, een jeans, een jasje met bloemenmotief en vooral twee wateroogjes. Ze grabbelt in haar handtas en haalt een agenda en een gommetje boven. Ze traant terwijl ze morgen, dinsdag en nog een paar dagen in oktober wegveegt. Ik zie hoe ene Michiel telkens van de pagina wordt gegomd. Ik word er helemaal week van. Ik wil haar redden. Ik moet haar redden. Ik zou me zo in haar agendaatje willen inschrijven, gewoon om haar te troosten, in gouden lettertjes of fluo. Dinsdag 29, etentje met Evert, bijvoorbeeld.  Alhoewel, dit gaat nooit lukken, niet dat ze niet wil maar de paginaatjes zijn te nat.

Read Full Post »

Flyer away

 

   

Het is nu zowat het zevende flyertje dat me in de handen wordt geduwd.Naarmate het aantal flyers toeneemt lijken de meisjes die ze bedelen, niet bedelen maar bedelen, wel arroganter en opdringeriger. Niets vreselijkers na een megavertraging dan mensen die je proberen wat aan te smeren.

Volgens mij is mijn trein richting Amsterdam speciaal afgelast zodat ze in Antwerpen-Centraal ruim de tijd hebben om me te bedelven onder papieren aanbiedingen en smeekbeden. De Vlaamse Opera, de Deutsche Bank ,de Brailleliga. Allemaal roepen ze om mijn geld en sympathie. Als de Deutsche Bank nou eens gewoon de Brailleliga zou sponsoren zou dat al twee flyers uitsparen. Vroeger heette zoiets trouwens een prospectus. Maar flyer rijmt op liar.

Ik heb nu al driemaal een aanbieding om mijn wagen profijtig te parkeren in de nieuwe parking bij het station. Nou weet ik het ondertussen wel. Alsof ik met drie auto’s naar het station rij. Nog éénmaal en ik zal zo’n hostessje eens leren wat parkeren is . Ik hang haar met haar kraag aan het bovenste spoor. Kan ze daar een paar uurtjes parkeren. Het flyertje te veel weet je wel, treinstress. Een overgezonde dosis agressie.

Ik spoed me naar spoor zes, de zoveelste treinwijziging. Ik zie het silhouet van een meisje dat aan de voet van de roltrap mij een parkingflyertje wil aansmeren. Ik ben klaar voor een nooit geziene woedeuitval, maar het kaartje wordt me zo gracieus aangeboden, dat ik volledig smelt. Haar lange blonde lokken en haar brede glimlach maken me van streek. De verrassing wint het van de agressie. De woede vloeit uit me weg terwijl ik mijn oudste dochter licht ontroerd in de ogen kijk. “ Helaba, ik zie je vanavond! ” roep ik haar vrolijk achterna, bijna van de roltrap stuikend. “ En o ja, bedankt voor de flyer! ”

Read Full Post »

Is dit een grap of om te huilen

Mortsel, 6u39:  Oh Oude God nee , niet in mijn kleine station, wat moet ik hier nu mee!

Read Full Post »

ONE COFFEE What Else !

  

Nieuws, groot nieuws, daar leven krantenredacties van. Op zulke momenten waait er een golf van adrenaline door het gebouw. Obama, Bolt, 9-11 en Koninginnedag zetten de redactie onder stoom. Tsunami’s voelen we tot op de derde verdieping. Deze week was het weer eens zover. Zweet all over the place. De nieuwe koffieautomaten. Geen aanslag zorgt voor zoveel opschudding als wel de installatie van een nieuw koffieautomaat. Plots ontdekken collega’s dat er nog slechtere koffie bestaat dan de tot hier toe verguisde espresso’s: De nieuwe espresso. Slap. Er is nog meer keuze wat alleen maar leidt tot meer ergernis. We slagen er niet eens in om te onthouden welke koffie we graag drinken, laat staan wat collega’s opslurpen. Je moet wel zeven commando’s indrukken: Cappuccino, Standaard, veel melk, beetje suiker…of was het nu weinig melk en veel suiker.

Er bestaan wel 23.721 combinaties , zo eventjes snel uit mijn hoofd. Ze hebben allen een cijfercode. Geen mens die ze kan onthouden. Daarom heeft de overleggroep tot acceptie en integratie van de nieuwe koffieautomaat het geniale idee gehad om lijstjes te hangen waar iedereen zijn favoriete combinatie kan noteren. Het koffie profiel en persoonlijkheidscijfer . Een handig geheugensteuntje en het vermijdt improviseren, stel je voor. Maar het vertelt je veel over je collega’s. Dat Marc erg slappe thee drinkt en Georgette straffe koffie, hele straffe, naar het schijnt is ze dat tussen de lakens ook, dat Rita en Koen plots het zelfde drinken, erg verdacht en Jasper veel te veel suiker neemt, de dikkerd. Van mij weten de collega’s echter niets, ik sta nog niet op de lijst. Ik heb immers helemaal geen profiel, laat staan een persoonlijkheid.

  

Read Full Post »

Och God toch !

  

  

Hoe vaak heb ik geen fotograaf naar verloederde gebouwen gestuurd; klinieken, belastingkantoren, ministeries. Wat mij betreft hadden we er ook eentje naar Mortsel Oude-God mogen sturen. Het station heeft veel weg van een permanente openmonumenten dag. Een vleugje betonrot, afgebrokkelde trappen, wat loshangende elektriciteitsdraden, een lekker geonkruid perrontje, een lekje hier en daar en dat alles overgoten met een heerlijk sausje graffiti.

De kapotte deur is onlangs geblokkeerd met twee borstelstelen. Het station kan nu ook niet meer geveegd worden. Het oogt nu stilletjes aan wel als een heel erg Oude God.

  

Read Full Post »

Bosar Bromi

Opfalta rasta kam rucica. Derom kwator resmot masta purin. Kudar aspalla minos teram tussi. Ten teni turam mustala. Menos meda ruftor.
Ik voel het vervelende mannetje naast mij dapper meelezen. Ik draai mijn scherm zo dat hij niet eens veel moeite hoeft te moet, gebruik een extra groot exotische lettertype en typ naarstig voort.
Mensa mura rikki ten teni komta, Mula mulan tene quer to tolos.
Het mannetje zoekt al de hele reis contact. Eerst met wat gezucht en gesteun en als dat niet lukt met pertinente vragen : ” Waar gaat de reis heen? “ Ik heb echt geen zin in een uur gekwebbel. Ik brom het vervelend mannetje wat onverstaanbaars toe ” Bosar bromi “. En herhaal dat nog eens bij zijn volgende vraag ” Bosar bromi “. Zo snel geeft hij echter niet op. ” Do you speak English,? ” Ik knik nee, te laat beseffend dat ik de vraag dus blijkbaar wel versta.
” Where do you come from, Hungaria, Azerbeidjan, Russia..? “ Het mannetje weet van geen ophouden. Ik haal mijn schouders op en herhaal “Bosar bromi” . Ik klap mijn laptop open en begin te typen: Opfalta rasta kam rucica., zo gaat hij vast wel denken dat ik een exoot ben. Derom kwator… Het werkt, het mannetje valt stil, bekijkt me alsof ik van een andere planeet kom en dat is ook de bedoeling. Ik typ lustig door in mijn koetertaal. Nog even en we zijn in Rotterdam en eeuwig van hem verlost. De trein dobbert het station binnen. Het mannetje kijkt me triomfantelijk aan en sist. ” Uw spelchecker staat roodgloeiend, Meneer ” “Bosar Bromi” mompel ik, meer weet ik niet te zeggen.

Read Full Post »

Gezelligggg

Zondag kookdag. Verder dan, zal ik even langs de frituur rijden, reikt mijn inspiratie meestal niet. En toch is er steeds groot enthousiasme voor mijn inspiratie. Behalve bij mezelf. Het zijn lange wachttijden bij de frituur. En dan moet ik eerst nog de spoorweg over geraken. Heel wat treinstations zijn gesloten of verdwenen, maar de frituren er naast zijn blijven bestaan. De Locomotief heet ze de nog, om me aan mijn ellendige treinbestaan te herinneren.

Het gaat er meestal even traag voorruit als bij een echte locomotief. Teveel mensen hebben zondag hetzelfde idee. Met een heerlijke zucht en kilo’s zelfbeklag, maak ik me klaar om naar de Locomotief te vertrekken. “Wacht” roept Charlotte, ” Ik rij mee”.”Nee hoor….” “Jawel” onderbreekt ze me “voor de gezelligheid”. Mijn hart wordt tien graden warmer, mijn kaken kleuren bij. Waw, dit doet wat met een vader tot deze echter beginnen nadenken. Help! Dochters die voor de gezelligheid meerijden dat betekent waarschijnlijk dat ze me iets moeten vertellen, dat ze geld tekort hebben, mij betrapt hebben, onverwacht zwanger zijn of naar het buitenland vertrekken. Ik verkramp achter het stuur en wacht op de mokerslag. Ik rij voorzichtig de straat op en hoor nog voor ik goed en wel gedraaid ben een schelle djingel en “Ah hallo, Lars”.Charlotte zakt diep weg in haar stoel, haar gsm nonchalant tegen haar oor geklemd en legt Lars uit dat ze op weg is naar de frituur. En ze legt nog veel meer dingen. En nog meer.

Ik begin ondertussen aan mijn half uurtje wachten, aanschuiven, achteromkijken burgers en frietjes bestellen en haast me terug naar de auto. Charlotte is nog wat dieper weggezakt en neemt met veel moeite de frietjes aan. “Wacht even Lars”.”Hier ben ik terug Lars”. Tot wij onze straat zijn ingedraaid. “Sorry Lars, ik ben bijna thuis. Tot binnenkort.”en de gsm glijdt haar handtas in. Niets sorry Lars, leve Lars. Jij hebt me gered van een gewisse bedelbrief van mijn dochter, of misschien wel van een ongewenste zwangerschap of van een buitenlandse reis of …van een door en door gezellig moment met mijn dochter. Wee je gebeente Lars!

Read Full Post »

ZAK

Ik tik het meisje attentvol op de schouder : “Juffrouw, uw tas staat open.” Nog voor ze zich omdraait en  me warm in de ogen kijkt staat er al een reusachtige blos op mijn wangen. Ik schaam me diep. Dood bijna. Niet omdat ik mezelf nu verdacht maak, niet omdat het schoudertikje niet echt hoefde, maar gewoon omdat ik het nu zelf doe. Dagelijks wijst er iemand me wel op dat mijn tas openstaat. Zo ergerlijk. Dat hoort immers zo, zien ze dat dan niet, ik haat ze.  Net zoals mijn veters los moeten zijn, mijn hemd uit mijn broek, mijn broeksriem los en een zakdoek half uit mijn zak. Zo ben ik nu eenmaal. Niemand herkent me anders.

“Oh vriendelijk bedankt” lacht ze me toe terwijl ze haar tas sluit. Nou!  Het heeft wel iets.  Misschien moet ik dat voortaan ook maar eens gaan doen

 

 

Read Full Post »

Goed bezig evert! bis

Ik heb deze week een goed rapport gekregen. Eindelijk. En dan nog wel van de politie. Ik kan mij in geen tijden herinneren dat ik nog eens een goed rapport heb gekregen, laat staan van de politie. En de politie heeft altijd gelijk. Tussen mijn ruitenwissers stak een briefje met daarop een dikke proficiat. 10 op 10 voor mijn parkeren bij het station. Ik had niet enkel mijn wagen goed afgesloten maar ook geen waardevolle voorwerpen in de auto achtergelaten. Benieuwd wat de politie dan wel vindt van een Epson printer, een dvd speler, de volledige dvd box van het eiland, twee vuile zakdoeken, een heftig groen Esprit vestje, mooi hoor, echt wel, een hoop muntjes waar ik zelf niet goed meer aankan, een flapje met een twintigtal cd’s waaronder the best of U2 en Spaanse  liederen van Matsumi Hatano, enkele oude Nrc’s en een flair met nog te gebruiken kappersbon en een zonnebril.

Om mijn rapport alsnog te verdienen heb ik dan maar alles netjes uit mijn auto gehaald. Zo zie je maar: De politie heeft altijd gelijk, vroeg of laat!

Read Full Post »

ribbedebipi

Door mijn ochtendlijk gehaast is er pas in Antwerpen  tijd om een sanitaire stop. In Antwerpen-Centraal betekent dit met dicht geknepen billen van diep in de kelder naar hoog in het dak van het station bij perron 6. Gelukkig kan ik dank zij de aangekondigde vertraging op mijn gemak naar ‘t gemak. Eens neergezet probeer ik vooral te horen of er niemand mij kan horen.Ik verspreid mijn boodschap in alle stilte. Iets waar de wc-madame zelf zich niet echt zorgen om maakt.

Luid verwelkomt ze de Jos met een erg luide: “Ah, de Joz!”

– ” Hoe zijde gij hiete nog,” antwoord de Jos,” ik doecht dat gij gedoan had.”

-” T’is vandoag mijne letsten dag Joz, “vervolgt ze in Kempisch Antwerps .

-“Alle joeng, sebiet een fieesje? “

-“Niks van joeng! Ze loaten me hiete tot vijf uur schrobbe en dan mag ik m’n schup af keusen. Voorgoe. Gen taart, gen blommen, nieverans iemand die zich van mei iets oantrekt.”

-” Wette wah,” roept de jos, “ik zal vor ij is een jat kaffe hoale.”

-“Allij joeng, da is nu lief se Joz, en doet er ma een koekske bij.”

Lang geleden dat ik nog zo ontroerd ben geweest op toilet. Ik was stilletjes mijn handen en bij het buitengaan leg ik een briefje van een paar eurotjes in haar mandje.

-“En doet er van mij maar een klein bosje bloemen bij, ” roep ik de Jos na.

-“Allij joeng, dat doe nij iet me ne mens se,” dixit madame pipi

Read Full Post »